سفارش تبلیغ
صبا ویژن
محفل راهیان نور

از زمین به آسمون...

چهارشنبه 87 شهریور 6 ساعت 12:0 عصر

سلام

مدینه منوره و مکه مکرمه، دعاگوی همتون بودم.

ما که بودیم رفتیم، إن شاء الله که برگشته باشیم!

البته از اون لحظه ای که از فرودگاه اصفهان پامو رو پله اول هماپیما گذاشتم که سوار شم، از رو زمین جدا شدم تــــــــــــــــــــا لحظه ای که برگشتیم و از هواپیما پیاده شدم و پامو رو زمین گذاشتم. البته معصوم(ع) می فرمان تا زمانی که حاجی به گناه آلوده نشه نور حج همراهشه. پس تا وقتی گناه نکردم همین جوری تو آسمونام. حالا ما این نورانیته رو به دست اورده باشیم و تونسته باشیم حفظش کنیم یا نه، الله اعلم.

همون طور که مستحضرید حرف برا گفتن زیاده و اونایی که از زیارت خونه خدا برمیگردن دنبال یه گوش میگردن که حرفاشونو براش بزنن؛ حالا از آب و هوا و بازار و در دیوار حرم گرفته تا فیوضات معنوی که بهشون عنایت شده.(مخصوصا اگه روده درازی مثل من باشه) به همین خاطر سخن رو کوتاه میکنم و یه چند بیت مثلا شعر، که شرح حال این حقیر در یکی دو سال پیشه و یه شب که زیر ناودون طلا شب زنده داری (تف تو ریا) داشتیم از خودم در وَکردم رو تقدیم حضور مبارکتون میکنم. امیدوارم به مزاجتون خوش بیاد:

امام رضا، سلام منم، فداتون                                غلام که نه، غلامِ نوکراتون

همون که روز خلقت، ربُّ الأعلی                           پرسید ازش منم خدات؟ گفت بلی

اما تا چند تا لذّت از گناه برد                                    عهد و قرارش رو به کل ز ِ یاد برد

عشق خدا، دین و ایمون یادش رفت                                تو منجلابِ این و اون فرو رفت

همون که غافل از جود و سخاتون                                  یه روز اومد توی صحن و سراتون

خبر نداشت وادِ مقدس اینجاست                            باغ بهشت، تربت اقدس اینجاست

با کفشای گِلیش یهو پرید تو                                       ادب نکرد، اذن نخونده دوید تو

از گنبدِ زرد یه دفه نوری دید                                     مِنْ شَجَرِ ٍِ أخْضَر، ندایی شنید

دستی اومد، کفشاشو دراوردش                                     بر سر سفره رضا نشوندش

ملائکه پرهاشونو وا کردن                                           از پنجره گره هاشو وا کردن

مَلَک اومد مژده بعثتش داد                                      مِهر رضا، به قلب مُردَش افتاد

شمس الشموس از ظلمات جداش کرد                           بال و پرش داد تو حرم رهاش کرد

از اون به بعد کبوتر حرم شد                                   گوشش به اسرار خدا مَحرم شد

آب و دون امام رضا رو خوردش                                عشق امام تا اوج ابرا بردش

طبیب ما بازم مریض شفا داد                                  ناقاره خونه نغمه شادی سر داد

شکر خدا امام رضایی شدم                                      جیره خورِ حاتم طایی شدم

پاپستی_________________________

1- یه موقع نگی دروغ گفتی همه رو دعا کردیا! مسلمین و مسلمات و همه محبین اهل بیت رو دعا کردم! حتما تو هم جزئشون هستی دیگه نه؟

2- اگه تا حالا زیارت امام رضا(ع) رفتی و غصه اینو میخوری که زیارت خونه خدا قسمتت نشده هیچ غصه نخور که هر خبری هست همین حرم امام رضای عزیز خودمونه! قدرشو بدون.

3- شنیدی که بین منبر و قبر پیامبر باغی از باغ های بهشته؟ اگه میخوای احساس اونجا بودن را تجربه کنی و ببینی بهشت بودن چه صفایی داره اما دستت به روضة النبی نمیرسه هیچ غمی نیست. جای جای حرم امام رضای مهربونمون دقیقا همون حال و هوا و صفا رو داره.

4- مواظب باش اگه ان شاء الله قسمتت شد مشرف بشی، توصیه های ایمنی راجع به احرام رو جدی بگیری که یه موقع مثه من به خاطر یه لباس زیر مجبور نشی یه گوسفند تپل مپل کفاره بدی!

5- یه ضرب المثل هست که میگن حلوای تن تنانی؟ تن طلایی؟ لن ترانی؟... حلوای نمیدونم چیچی!!!خلاصه هر چی هست تا نخوری ندانی. الحق که این سفر همینیه که میگن.

6- شعر از ریشه «شعور» و احساسه و هر چی که از احساس آدم نشئت بگیره اسمش میشه شعر! پس زیاد گیر نده که اینکه من گفتم مِعر بود عوض شعر

7- راستی ماه رمضون داره میرسه ها! خودتو ترگل ورگل کردی برا مهمونی خدا؟



به قلم: محمدحسین قانیان | نظرات دیگران [ نظر]


لیست کل یادداشت های این وبلاگ

رئیس جمهور را بر «مدل توسعه اسلامی» انطابق دهیم!
اصول گرایی یا اصول پنداری؟
انا لله و انا الیه راجعون
اصلاحات و ابهامات
گلچینی از کتاب های مفید برای یک دانشجو
رئیس جمهور اسلامی کیست؟
انتقاد برای انتصاب!
[عناوین آرشیوشده]